چکیده

دربین نیروهای آموزش و پرورش، مدیران باید کسانی باشند که با بردن نامشان به یاد خوبی، صفا، صداقت و تمامی فضایل اخلاقی افتاد اما متاسفانه این موضوع بالعکس است.

با راه حل‌هایی که در این اقدام پژوهی اجرا کردم در پایان زمانی که همکاران متوجه صداقت ودرستی تعامل بنده شدند آرام آرام در نحوه برخوردشان تغییرات ایجاد کردند نگاه هاس سنگین گذشته وجود نداشت. و باعث تعامل بهتری می‌شد. درک واقعی همکار در شرایط مختلف عامل مهمی در بهبود روابط و تغییر دیدگاه نسبت به مدیر مدرسه گردید.

زمانی که مشکلی به وجود می‌آمد و بنده با کمال میل اداره کلاس یا هر موردی که مشکل را برطرف می‌کرد را قبول می‌کردم، در برخوردهای بعدی مشاهد ه می‌کردم که همکار با چه تواضع و احترام خالصانه ای برخورد می‌نمود. واین موارد منجر به این شد بتوانم ارتباط مثبت و اثرگذاری را د اشته باشم

کلمات کلیدی: مدیر- اقدام پژوهی- ارتباط مثبت

مقدمه:

ارتباطات در نظر شما چه معنی می‌دهد؟ هریک از ما به تناسب شخصیت و تجارب خود بدان جواب متفاوتی خواهیم داد.

ارسطو در کتاب ریطوریقا می‌گوید: «ارتباط عبارت است از جستجوی وسایل و امکانات موجود برای ترغیب و اقناع دیگران». در فراگرد ارتباط به طور کلی ما می‌خواهیم با گیرنده پیام خود در یک مورد و مسئله معین همانندی ایجاد کنیم. (روبرت،1946، ص 11)

تئودور نیوکامب می‌گوید: «هرگاه شخصی تاثیری را بپذیرد که دیگری در مورد او اراده کرده است. ارتباط برقرار شده است.» (نیوکامب،1950، ص 269)

هاولند: «ارتباط عبارت است از فراگرد انتقال یک محرک از یک فرد (ارتباط‌گر) به فردی دیگر به منظور تغییر پاسخ رفتار او» (هاولند،1948، ص 371)

برلو: «ارتباط، جستجوی پاسخ از سوی گیرنده است» (برلو،1960، ص 62)

آزگود: «تأثیرپذیری بین افراد، سیستم‌ها»(آزگود،1957، ص 272)

میکی اسمیت: «ارتباط عبارت است از فراگرد انتقال اطلاعات، احساس‌ها، حافظه و کارها در میان مردم.» (اسمیت،1988، ص 7)

 ارتباطات با تفهیم سر وکار دارد اشخاصی که با یکدیگر در ارتباط‌اند باید بدانند که چه می گویند و چه می‌شنوند. برای ما بارها اتفاق می‌افتد که پیام فرستنده پیام را، دقیقاً تکرار می‌کنیم بی آنکه پیام اثری در ما بگذارد. ارتباط شکل نمی‌گیرد مگر آنکه عمل تفهیم انجام گرفته باشد.

ارتباطات به تسهیم معنی نیازمند است. یک فرد ژاپنی و چینی که از دو زبا متفاوت هستند نمی‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. (فرهنگی٬ ٬۱۳۸۷ ص ۸)

تعامل، رابطه دو سویه ای است که انسان‌ها برای رفع نیاز و انگیزه برای زندگی ایجاد می‌کنند. ارتباط و تعامل سبب می‌شود انسان سلامتی و آرامش بیشتری را احساس کند. نخستین ارتباط و تعامل اجتماعی در بستر خانواده شکل می‌گیرد و خانواده‌ها می‌توانند برای اعضای خود و حتی جامعه مفید و مضر باشند. ارتباط و تعامل می‌تواند نقش پیشگیرانه از انواع آسیب‌ها و اختلالات داشته باشد. (کریمی، روان شناسی اجتماعی، ۱۳۸۰)

 ارتباط و تعامل زیر بسترهایی دارند که در رابطه بروز و ظهور می‌کنند و در سنت و سیره معصومین علیهم السلام مؤکدا قهر بودن و عدم ارتباط و تعامل نهی شده است. ما در زندگی روزمره ارتباطات گوناگونی داریم، ارتباط با خودمان، محیطمان و طبیعت. کسی که نتواند با خود، محیط و طبیعت سازگاری خوبی داشته باشد فرد سالمی نیست. حضرت علی «ع» خطاب به کارگزاران می‌فرماید: «انعطاف پذیر و انتقادپذیر باشید، انتقامجو، عیب جو و بهانه گیر نباشید. با آرامش و احترام به حرف دیگران گوش کنید، حرف دیگران را قطع نکنید و امین و رازدار باشید.» همه معصومین «ع» با بیان‌های مختلف به تاکید ارتباط و تعامل اشاره فرمودند که به طور مثال احترام و تکریم، احساس همدلی، اخلاق تشکر و قدردانی، خوش بینی، فضایل اخلاقی، دین داری، صداقت، محبت و مهربانی، کارگشا بودن، تحمل و صبر و مدارا، رعایت حقوق دیگران، امیدواری، شنونده خوب بودن و بسیاری دیگر حکایت از مهارت‌ها و ایجاد ارتباط در زندگی بشر دارند) جمعی از مولفان، روان شناسی اجتماعی، ۱۳۸۲ (