استفاده از رایانه تحول عظیمی در مسیر علم داشته است یکی از رشتههای مطابق با رایانه که امروزه استفاده و کاربرد زیادی در انجام کارهای گرافیکی و تصویری دارد رشته تصویر سازی کامپیوتر میباشد. هنر تصویر سازی از شاخههای هنرهای کاربردی میباشد که تصویرگر برای بیان ایدهها و ادراک خود از عناصر تجسمی به بهترین نحو سود میجوید که هنر آموز و هنر جو را به سوی خلاقیت سوق میدهد و یکی از رشتههای تحصیلی در رشته کار و دانش میباشد.
امروزه در کشور عزیز ما بر امر تدریس و شیوههای تدریس مؤثر کمتر توجه میشود و یکنواختی و استفادهٔ بیش از حد از یک روش تدریس امر یادگیری را کند میکند. تدریس هم علم است و هم هنر و معلم باید از علم و هنر آن برخوردار باشد تدریس تنها رابطهٔ معلم و شاگرد برای انتقال معلومات خود نیست. تدریس مفاهیم مختلفی در بر میگیرد همانند نگرشها و گرایشها و باورها و عادتها و شیوههای رفتاری و به طور کلی انواع تعبیراتی که میخواهیم در شاگردان ایجاد کنیم و هر کدام از زمینههای فوق مشخصات متفاوت دارند. تدریس باید فعالیتی منظم و مرتب و هدفدار باشد و از پیش طراحی شود و هدفش ایجاد شرایط مطلوب یادگیری باشد و معلم و شاگر بر هم تأثیر بگذارند. نکتهٔ مهم در فرآیند تدریس این است که معلم مشخص کند چه باید یاد گرفته شود تا براساس آن محتوای آموزشی و فعالیتهای متناسب با درس و فهم شاگردان فراهم گردد.
اگر چه تعداد معلمانی که برای آموزش از کامپیوتر استفاده میکنند از سال 1985 دو برابر شده است، تفاوتهای اساسی میان معلمان ابتدایی و دبیرستان در استفاده از کامپیوتر وجود دارد. معلمان ابتدایی بیشتر از معلمان دبیرستان اعلام کردهاند که در آموزش خود به طور منظم از کامپیوتر استفاده میکنند.
بیکنر (1991) گزارش داده است که بیشتر وقت دانش آموزان مدارس ابتدایی هنگام استفاده از کامپیوتر، صرف موضوعاتی در زمینههای درسی به ویژه ریاضیات، فعالیت خواندن و زبان میشود. ولی هنوز بر مشق و تمرین مهارتهای محاسبه در ریاضیات و مکانیک زبان تأکید میشود. در دبیرستان، دانش آموزان فقط 25 درصد وقتشان را در موقع کار با کامپیوتر صرف موضوعات تحصیلی میکنند. در عوض نصف وقتشان در زمان کار کردن با کامپیوتر برای یادگیری مهارتهای ویژۀکامپیوتری صرف میشود.
در این مقاله سعی بر آن است تا تأثیر کامپیوتر را بر تدریس دوره ابتدایی بررسی کنیم.
امروزه یکی از دلایل گسترش وسیع استفاده از کامپیوتر این است که هزینههای استفاده از آن برخلاف دیگر هزینههای تعلیم و تربیت، عملاً به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش یافته است.
(Computer- Based Education CBE) اصطلاح گستردهای است که به هر نوع کاربرد کامپیوتر در مجموعههای آموزشی شامل تمرین، تجربه، شبیهسازی، مدیریت آموزشی، حل مسأله، برنامهریزی، توسعه اطلاعات، نوشتن و خواندن از طریق پردازش کلمات و سایر موارد اشاره دارد. علاوه بر این، از این اصطلاح برای فعالیتهای یادگیری با کامپیوتر مستقل و فعالیتهای که مواد و مطالب آن از طریق معلمان ومربیان مطرح وارائه میگرددنیزاستفاده میشود.
2) آموزش با کمک کامپیوتر
(Computer-Assisted Instruction CAI)
اصطلاح اختصاصیتری است که اغلب برای فعالیتهای تمرینی و شبیهسازی به کار میرود، و از طریق سیستم و یا توسعه آموزش سنتی و معلم محور ارائه میشود.
3) آموزش با مدیریت کامپیوتر (Computer-Managed Instruction CMI)
این اصطلاح برای اشاره به کاربرد کامپیوتر توسط کارکنان مدارس به منظور سازمان دادن به دادههای دانشآموزان و تصمیمها و فعالیتهای آموزشی به کار میرود که در آن کامپیوتر عملکرد دانشآموزان را در آزمونها ارزیابی کرده و آنها را به سوی منابع آموزشی مناسبتر هدایت میکند.
4) آموزش پربار شده با کامپیوتر
(Computer-Enridhed Instruction CEI)
اشاره به آن دسته از فعالیتهای یادگیری دارد که کامپیوتر از طریق آن دادههای مورد نیاز دانشآموزان را به منظور نشان دادن روابط در مدلهای مربوط به واقعیتهای اجتماعی و فیزیکی تولید میکند، برنامههایی را که توسط دانشآموزان توسعه داده شده، اجرا میکند، و تمرینهای بالنسبه بدون ساختار که برای دانشآموزان با انگیزه و سرآمد طراحی میشود، تحول کلی ایجاد میکند.
با صداقت رفتار نمایید. در صورتیکه مطلبی را نمیدانید بی خودی برای تغییر سؤال و دادن جواب نادرست و یا مطرح کردن آن به صورت تکلیف، تقلا نکنید. منطقی باشید و فکر نکنید که دانش آموزان اینگونه رفتارهای شما را نمیفهمند.
1- در صورتیکه وقت به شما اجازه دهد در لابلای تدریس مطالب مفید و مرتبط را بگویید.
2- برای تدریس خود طرح درس داشته باشید و از ابتدا برای تدریس برنامه ریزی کنید.
3- مطالب تدریس شدهٔ جلسهٔ قبل را به طور خلاصه و مؤثر و مفید مرور کنید و از آن سؤالاتی را مطرح نمائید.
4- قبل از ورود به کلاس تدریس مطالب ارائه شده جلسات قبل را مرور و بررسی کنید و به سؤالات مطرح شدهٔ دانش آموزان و جواب خودتان فکر کنید.
5- همواره به هنگام تدریس طبیعی باشید و در بیان مطالب مبتنی بر اطلاعات خودتان بدیهه گویی نکنید و تا مطمئن نباشید و بدون مدرک مستند و نفهمیده، مطلبی را نگویید.
6- همیشه سروقت تدریس را شروع و سروقت، درس را تمام کنید.
7- در عمل منظم باشید و با این کار به دانش آموزان عملاً نظم یاد دهید. نه با توضیح و گفتار.
8- همواره هر جلسه را با یک مقدمه شروع کنید، تا دانش آموزان بدانند شما دربارهٔ چه مطلبی میخواهید صحبت کنید.
9- هیچ گاه از دانش آموزان انتظار نداشته باشید چیزی را که که خود شما نفهمیدهاید، به طور کامل یاد بگیرند و بفهمند.
10- فراموش نکنید ممکن است به طور ناگهانی مطلبی کاملاً جدید در ذهن دانش آموزان خلاق و مبتکر خطور کند که شما آن را نفهمید. بنابراین به توضیحات و گفتههای دانش آموزان مسخره نکنید بلکه سعی کنید آنها را به فکر کردن عمیق وادار کنید.
11- در تدریس سعی نکنید متکلم الوحده باشید. در صورتیکه چنین کردید انتظار نداشته باشید ساعتها دانش آموزان مثل مجسمه به صحبتهای شما گوش دهند و آنها را بفهمند.