نظر نویسنده کتاب:
در مدتی بیش از ۲۵ سال کار با افراد در کسب‌وکار، دانشگاه، و مسائل خانواده، با اشخاص بسیاری تماس پیدا کرده‌ام که به موفقیت بیرونی قابل توجه ای رسیده‌اند اما دریافته‌اند از درون تشنه‌اند و عمیقاً به تجانس شخصی و روابط موثر و سالم و بالنده با دیگران نیاز دارند. وقتی مردم رویدادهای خوب زندگی افراد و خانواده‌ها و سازمان‌هایی را می‌بینند که بر اصولی محکم متکی هستند به هیجان می‌آیند، چنین اتحاد خانوادگی و کارگروهی، یا چنین فرهنگ سازگار جمعی و همکاری سازمانی رامی ستایند. درخواست بی درنگ آن‌ها، برداشت اصلیشان را آشکار می‌کند: چگونه آن را انجام می‌دهند؟ فنونش را به من بیاموز. آنچه واقعاً می‌گویند این است :اندرزی به من بده که فوراً همه چیز اصلاح شود یا راه حلی که بی درنگ درد مرا بکاهد. افرادی را نیز می‌یابند که به خواسته های آن‌ها پاسخ مثبت می‌دهند و این امور را به آن‌ها می‌آموزند و برای مدتی کوتاه نیز شاید این مهارت‌ها و فنون موثر بنمایند. شاید از طریق تسکین‌ها و زخم بندی‌های اجتماعی، ظاهر قضیه را حفظ و مشکلات را حذف کنند. اما درد مزمن و نهفته به جا می‌ماند و سرانجام عوارض شدید تازه ای ظاهر می‌شود. آلبرت انیشتین گفته است: ”به هنگام رویارویی با مشکلات اساسی نمی‌توانیم از همان سطح تفکری که آنمشکلات را به وجود آوردیم، آن‌ها را بر طرف کنیم “
اگر به پیرامون و درونمان بنگریم و مشکلاتی را که زیستن و ارتباط متقابل در قالب اخلاقیات شخصیت، ایجاد کرده دریابیم، پی می‌بریم این‌ها مشکلاتی ژرف و اساسی‌اند که نمی‌توانند از آن موضع سطحی که به وجود آمدند برطرف شوند. برای حل این مسائل ژرف به سطح تازه و ژرف‌تری نیاز داریم. عاداتی که در این نوشتار تشریح می‌شوند به این سطح تازه می‌پردازد:به نگرشی مبتنی بر اصول، مبتنی بر منش، و نگرشی از درون به بیرون. نگرش از درون به بیرون یعنی اینکه  نخست از خودمان آغاز کنیم، حتی به شیوه اساس‌تر یعنی اینکه نخست از درونی‌ترین بخش خود آغاز کنیم، یعنی برداشت‌ها و منش و انگیزه های خود آغاز کنیم. یعنی اگر زندگی سعادتمندانه می‌خواهید، شخصی باشید که نیروی مثبت ایجاد می‌کند و به جای قدرت بخشیدن به نیروی منفی، از کنار آن می‌گذرد.
اگر می‌خواهید فرزند نوجوانتان دل پذیر و سرشار از همکاری باشد، پدر و مادری سرشار از تفاهم و همدلی و مهر و محبت باشید، اگر می‌خواهید در کارتان وسعت عمل و آزادی بیشتری داشته باشید اگر می‌خواهید کارمندی مسئول‌تر و سرشار از کمک و ایثار باشید، اگرمی خواهید به شما اعتماد کنند و قابل اطمینان باشید و اگر خواهان عظمت فردی هستید و می‌خواهید استعدادتان مورد توجه قرار گیرد، نخست بر عظمت اصلی و منش خویش متمرکز شوید. به منظوری که مد نظر ماست، عادت اصلی درونی شده است که آن را به صورت نقطه تلاقی دانش و مهارت و اشتیاق توصیف کنیم.
دانش یعنی چه باید کرد و چرا ·
مهارت یعنی چگونگی انجام دادن آن ·
اشتیاق یعنی انگیزه و میل به انجام دادن آن ·
برای اینکه کاری در زندگی‌مان به عادت بدل کنیم، می‌بایستی نقطه تلاقی دانش، مهارت و اشتیاق را به وجود آوریم.