مقدمه

ضريب نفوذ پذيرى مشخصه‏اى از بتن است كه بوسيله آن مى‏توان اطلاعات مناسبى از ريز ساختار و كيفيت بتن بدست آورد. با توجه به اينكه در مطالعات مربوط به پايائى بتن نظير بررسى پايائى بتن در برابر نفوذ يون كلر و حملات سولفاتى، در اغلب موارد سيال مهاجم از خارج بتن به داخل بتن نفوذ مى‏كند، بنابراين ميزان نفوذ پذيرى، قابليت بتن را براى سهولت و يا صعوبت ورود سيال به داخل محيط متخلخل بتن مشخص مى‏نمايد. به اين ترتيب در بسيارى از منابع معتبر "نفوذ پذيرى به عنوان كليد پايائى بتن قلمداد شده است.

در سازه ‏هاى بتنى، بتن پوشش سطحى در اولويت نخست، آرماتورها را از خوردگى حفاظت مى‏كند. بنابراين از ديدگاه خوردگى آرماتور اين منطقه سطحى در معرض نفوذ گاز اكسيژن، گاز كربنيك و آب قرار دارد. نفوذ دو سيال گاز كربنيك و آب ريز ساختار بتن را تـغيير مى‏دهد و بنابرايـن اين‏دو براى انـجام آزمايش قابل تكرار مناسب نيستند. به اين جهت است كه به نظر مى‏رسد گاز اكسيژن براى انجام آزمايش نفوذ پذيرى بتن مناسب‏ترين سيال باشد.

در مبحث مربوط به خوردگى آرماتور در بتن و در تشكيل پيل الكتروشيميايى، وجود اكسيژن براى تشكيل پروسه كاتد ضرورى است. همچنين روند خوردگى از دو مرحله شروع خوردگى و گسترش خوردگى تشكيل مى‏شود. براساس تحقيقات انجام شده نفوذ اكسيژن در مرحله گسترش خوردگى آرماتور در بتن اهميت دارد.

غير قابل نفوذ بودن بتن همچنين در رابطه با آب بندي مخازن مايعات و گازها، راکتورهاي اتمي و مخازن فاضلاب و تصفيه گاز مورد توجه مي باشد و الزامات معمول آن است که بتن بايد از نفوذ هوا تحت فشار داخلي معيني جلوگيري نمايد. همچنين نفوذ گاز در بتن با مسائل فشار هيدرواستاتيکي و داخل سدها نيز مورد توجه مي باشد. از طرف ديگر اندازه گيري ضريب نفوذپذيري بتن در برابر گاز نيز مزايايي دارد که از جمله اين موارد مي توان به سريع بودن انجام آزمايش و عدم تغيير شرايط آزمونه در زمان انجام آزمايش اشاره نمود. 

نفوذ پذيرى يك ويژگى ريز ساختارى بتن است كه ميزان قابليت بتن را براى عبور سيالى با ويسكوزيته مشخص تحت گراديان فشار نشان مى‏دهد.