- مقدمه :

تولید دانش یک عامل تعیین کننده در کارایی اقتصاد منطقه ای است.  این نکتة اصلی تئوری رشد درونی است. (لوکاس و گراسمن و هلپمن). در این تئوری جنبظ عمومی بودن دانش مورد تأکید قرار گرفته است: دانش نمیتواند برای همیشه محافظت شده و محصور شود و به طور همزمان ممکن است توسط چند واحد تجادی مورد استفاده قرار گیرد.از این رو در این تئوری واحد تجاری نوآور دانش فنی را به طور خودکار به واحد تجاری که از این دانش به طور مفید استفاده میکند منتقل میکند. در حالی که این تئوری فوق العاده قوی بود فرض اساسی آن نسبتا ساده بود. (اروو) بیان می کند که دانش جدید فی نفسه از لحاظ ارزش اقتصادی مطمئن و قابل اتکا نیست. از این رو عموما تبدیل دانش جدید به فن آوری ها و محصولات جدید نیازمند سرمایه گذاری با بازده نامعین است. این موضوع ارتباط دارد با (نایت) که توانست بین خطر بازدة غیر قابل محاسبه و نامطمئن با بازده قابل محاسبه تمایز قائل شود. وی بیان می کند که کارآفرین یک کارگذار اقتصادی است که مسئولیت معامله در شرایط غیر مطمئن را تقبل میکند. شرایط عدم اطمینان هم چنین بخشی از تئوری «فرصت های کارآفرینی»است.(کیرزنر).بر طبق نظریه وی کشف فرصتهای کارآفرینی نیاز به بصیرت و هوشیاری دارد.

بر اساس نظریه (شمپتر)  نقش کارآفرین شامل شناسایی و درک فرصت های اقتصادی جدید است. فرصتها نه تنها محصولات بلکه فرآیندهای تولید و فرصتهایی در بازار یابی محصولات به طور بالقوه هستند. وی تأکید میکند که ریسک و شرایط عدم اطمینان به طور ضمنی بخشی از فرصتهای کارآفرینی هستند. در این مقاله ما بر دانش مبتنی بر فرصتها و نقش کارآفرینان در تبدیل این فرصتها به محصولات و تکنولوژی های جدید تمرکز میکنیم. در اغلب موارد سرمایه گذاری ها توسط کارآفرینان به دانش فنی جدید توسعه پیدا میکند و از طریق ایجاد یک فعالیت اقتصادی جدید«همانند شرط بندی روی محصولات» ریسک حاصل از تولید کالا را می پذیرند.

در این هنگام کارآفرینان عقاید و طرح های خود را به صورت تجاری ثبت می کنند در غیر این صورت نخواهند توانست حقوق خود را پیگیری نمایند و بدین ترتیب ارزش دانش خود را افزایش میدهند. از این رو پذیرش ریسک  و کارآفرینی یک بخش مهم در فرآیند نوآوری است. «باومول» صریحاً بین پذیرش ریسک در فرآیند نوآوری و نقش واحد تجاری که جهت به اجرا درآوردن نوآوری در سطح وسیع، انتخاب شده تمایز قائل می شود. در حالی که تحقیق و توسعه از نظر کمی دارای اهمیت بیشتری است به دلیل اینکه مخارج بالاتری برای آن صورت گرفته، اما نتایج چند تحقیق نشان می دهد که محصولات جدید برای اولین بار توسط واحد های کوچک و جوان مانند کارآفرینان معرفی شده اند.

هدف این مقاله بررسی عملی این موضوع است که آیا ایجاد فرصتهای تکنولوژیکی جدید تمام فعالیتهای نوآوری  که واحد تجاری در گذشته انجام داده را به سمت افزایش کارایی اقتصاد منطقه ای سوق می دهد و هم چنین بررسی نقش کارآفرینان در این فرآیند.کارایی اقتصاد در منطقه اصولاً به بهره وری که عامل تعیین کننده ای در ثروت منطقه ای است بستگی دارد. به طوری که «کروگمن»  بیان میکند که بهره وری همه ماجرا نیست اما در دراز مدت تقریباً همه چیز است. ما اثر تلاشها جهت نوآوری،دانش فنی و کارآفرینی را بر بهره وری برای مناطق آلمان غربی بررسی میکنیم.این مقاله به شرح زیر ترتیب داده شده است: در بخش بعدی ما زیربنای نظری تحلیل خود راتوضیح میدهیم و دو فرضیه برای اثرات متقابل بین دانش فنی،کارآفرینی و عملکرد اقتصادی بیان میکنیم. در بخش  چهارم مدل عملی استفاده شده در این تحقیق را شرح داده و اطلاعات مربوط با آن را توضیح میدهیم.

6- بحث و نتیجه گیری:

در این مقاله ما بر نقش اساسی دانش مبتنی بر کارآفرینی برای کارایی اقتصاد منطقه ای تأکید کردیم. ما بیان کردیم که کارآفرینانی که دانش جدید تولید میکنند و در فرصت های به دست آمده سرمایه گذاری میکنند،نقش اساسی در توزیع و انتشار دانش دارند. دو فرضیه ای که به آن پرداخته شد بیان میکردند که فعالیتهای نوآورانه در یک منطقه اثر مثبتی بر دانش مبتنی بر فعالیتهای کارآفرینی دارد و فعالیتهای کارآفرینی منطقه ای فرآیند انتشار دانش را تسهیل بخشیده و منجر به کارایی اقتصادی میشود. برای بررسی این دو فرضیه ما از یک مدل معادلات ساختاری که رابطة بین متغیر های پنهان«تلاشها جهت نوآوری، دانش فنی، مرکز کارآفرینی و کارایی اقتصادی » بررسی میکرد،برای یک نمونه از مناطق آلمان غربی استفده کردیم. ما دریافتیم که تلاشها جهت نوآوری  هم اثر مستقیم و هم اثر غیر مستقیم بر کارایی اقتصاد منطقه ای دارد. از یک سو،تلاشها جهت نوآوری  واحد تجاری را به سمت افزایش دانش فنی منطقه ای هدایت میکند که اثر مستقیمی بر بهبود کارایی اقتصادی بخش صنعتی منطقه دارد و از سوی دیگر ما دریافتیم که تلاشها جهت نوآوری ،مرکز کارآفرینی را توسعه می بخشد که از این طریق نیز منجربه کارایی اقتصاد منطقه میشود. در حقیقت ما دریافتیم که اثرات غیر مستقیم تلاشها جهت نوآوری  حدوداً 40% بر کارایی اقتصادی اثر می گذارد.