رمعرفي ISO/IEC 

مؤسسه استاندارد جهاني (ISO: International Standards Organization) در سال 1947 تشكيل شد. استانداردهاي اين مؤسسه براي هر كشوري مي‌‌تواند به علت جهت‌‌گيريهاي خاص آن كشور تعبير شود. 87 كشور جهان عضو ISO هستند و تاكنون بالغ بر 8000 استاندارد در اين مؤسسه تدوين شده است.

ISO با (IEC : International Electrotechnical Commission) (كه يك سازمان تدوين‌‌كننده استاندارد براي صنعت الكترونيك و ارتباطات مي‌‌باشد) ارتباطات سازماني دارد. در سال 1987 ISO و IEC يك كميته فني الحاقي (JTC-1: joint Technical Cammittee-1) در زمينه تكنولوژي اطلاعات (IT) تشكيل دادند. منظور از اين الحاق حذف دوباره‌‌كاريها در دو سازمان بوده است. در حال حاضر 29 كشور عضو اين كميته مي‌‌باشند.

در سال 1987، ISO از گروههايي كه در زمينه تدوين استانداردهاي بين‌‌المللي نرم‌‌افزار فعال بودند درخواست نمود با اين سازمان همكاري نمايند. در سال 1989 پروژه تدوين يك استاندارد بين‌‌المللي براي چرخه حيات نرم‌‌افزار آغاز شد. در طول يك دورة 6 ساله با برگزاري گردهمايي 2 بار در يك سال و با صرف 17 هزار نفر ساعت، استاندارد چرخه حيات نرم‌‌افزار در 60 صفحه تدوين شد. 17 كشور (شامل استراليا، كانادا، فرانسه، آلمان، ژاپن، هلند، اسپانيا، انگلستان و آمريكا) در تدوين اين استاندارد نقش اساسي داشته است.


زير كميته فرعي كه در اين سازمان در مورد مهندسي نرم‌‌افزار تشكيل شده است SC-7 نام دارد . اين زير كميته، روش‌‌هاي مديريتي، روشهاي پشتيباني از استانداردها و ابزارهاي لازم جهت توليد و آزمايش نرم‌‌افزارها را توسعه مي‌‌دهد. اين كميته داراي گروههاي كاري متعددي مي‌‌باشد كه در حوزه‌‌هاي زير فعاليت مي‌‌كنند.
1- مستند‌‌سازي سيستم‌‌هاي نرم‌‌افزار
2- محيط‌‌هاي ابزاري
3- ارزيابي و اندازه‌‌گيري
4- مديريت چرخه حيات
5- پروسه‌‌هاي پشتيباني
6- سطوح مجتمع‌‌سازي نرم‌‌افزار
7- ارزيابي پروسه‌‌هاي نرم‌‌افزار
8- تبادل داده بين‌‌ابزارهاي CASE

2- معرفي كلي استاندارد ISO/IEC 12207
استاندارد ISO/IEC 12207 يك استاندارد بين‌‌المللي براي مهندسي نرم‌‌افزار مي‌‌باشد كه در آن فعاليتها و وظايف مرتبط با چرخه حيات نرم‌‌افزار از ابتدا تا انتها مشخص شده است. در اين استاندارد پروسه‌‌هاي مهندسي نرم‌‌افزار بدينصورت تعريف مي‌‌شوند : "مجموعه‌‌اي از فعاليتها (Activities) كه هر كدام مجموعه‌‌اي از وظايف (Tasks) را شامل مي‌‌شوند و هر كدام از اين وظايف به صورت اعمالي تعريف مي‌‌شود كه يك سري ورودي را به يك سري خروجي تبديل كند."

منظور از اين استاندارد اين است كه پروسه‌‌هايي را ايجاد كند كه بتوانند در چرخه حيات نرم‌‌افزار براي جمع‌‌آوري، تهيه، توسعه، نگهداري و انجام عمليات بر روي توليدات يا سرويسهاي نرم‌‌افزاري عمل كنند.