اقدام پژوهی تغيير رفتارهای نامناسب دانش آموزان با روش تدریس
اقدام پژوهی درمورد رفتارهای نامطلوب دانش آموزان در کلاس
اقدام پژوهی تغيير رفتارهای نامناسب دانش آموزان سوم راهنمـایی
تجربیات مدون نظم و انضباط
با شروع قرن نوزدهم رشد كمي و كيفي شنا چشمگير مي‌شود. در سال 1810 لرد بايرون شاعر نامدار بريتانيا تنگه داردانل را با شنا مي‌پيمايد. اولين مدرسه‌اي كه در سال 1810 شنا را در برنامه خودگنجاند، مدرسه ( فورتا ) در آلمان بوده است و به تدريج ساير مدارس از اين برنامه استقبال كرده‌اند. (گوتس موتس ) در مورد توسعه ورزش شنا در مدارس نقش اساسي داشته و اين نقل از اوست كه (ورزش شنا بايد قسمت اصلي تعليم و تربيت باشد) وي به كمك طناب، كمربند و قلاب، مبتديان را در آب تعليم مي‌داد.
سال 1875 شناگر امريكايي (ماتيووب ) درياي مانش را به وسيله شناي قورباغه در مدت 22 ساعت طي كرد و شاهكار او انعكاس بزرگي داشت.
در سال 1878 شناي (تروجن ) ابداع شد كه نام نخستين نمايش دهنده آن (جيمزتروج) بر روي آن نهاده شده است. تروجن با مشاهده بوميان امريكاي جنوبي، استراحت هر دو دست را به طور متناوب در خارج از آب قرار داد. وي در همين دوره اين شناي كرال را با يك ضربه پاي قورباغه تركيب كرد. پيشرفت بعدي، اجراي دو ضربه پا در يك دور بود يعني دو ضربه پا در هر حركت دست كه موجب كوتاهتر و سريعتر شدن حركات دست شد. در آخر ضربه پاي شناي قورباغه با ضربه عمودي جايگزين و شناي كرال سينه متولد شد. ابداع كننده اين سبك شناگر استراليايي (ريچارد كاويل) در آستانه قرن بيستم بوده است. ضربه پا در شناي كاويل به (ضربه كرال استراليايي) معروف و آن عبارت‌اند از 4 ضربه پا در هر حركت دست مي‌شد.
در سال1906 هم وطن او ( سيسيل هالي ) اين حركت را به اروپا برد. در همين زمان كرال در امريكا نيز پيشرفت كرد و بالاخره شيوه امريكايي 6 ضربه پا، جهان را فتح كرد.
نخستين رقابتهاي بين‌المللي به نام (قهرماني100 يارد جهان) در سال 1858 در استراليا برگزار شد. بعد از آن طرح برگزاري مسابقات شنا در كشورهاي مختلف توسعه يافت و در نيمه دوم قرن نوزدهم اين مسابقات شروع شده است.
برنامه مسابقات شناي مردان در المپيك شامل رقابتهاي كرال سينه ، كرال پشت و شنای قورباغه مي‌شد كه تقريباً در سال 1908 جنبه استاندارد پيدا كرد و تا سال 1952 بدون تغيير باقي مي‌ماند. براي اولين بار در المپيك 1908 لندن مسابقه‌هاي شنا در استخرهايي انجام گرفت كه طول آن 100 متر بوده است. در مسابقات المپيك 1956 ملبورن مشكل جديدي بروز كرد. در اين مسابقات ( ماسارو يوروكاوا ) قهرمان المپيك و همچنين تعداد ديگري از شناگران بيشتر مسير خود را در زير آب طي كردند. اين مسا‌له باعث شد تا قانون جديدي از سوي كنگره فينا وضع شود و شناي زير آبي حذف گرديد، بدين ترتيب كه پس از شيرجه و يا برگشت ، با هر ضربه پا سر شناگر بايد سطح آب را بشكافد.
افزايش بحث و جدل در مورد قوانين شنا به خصوص شناي قورباغه سبب پديد آمدن كميته فني شنا در فينا در سال 1954 شد. استفاده از وسايل زمان سنجش الكترونيكي و رایانه ای كردن اطلاعات مربوط به شنا و نيز استفاده از دستگاههاي تلويزيوني مدار بسته براي رده‌بندي شناگران در پايان شناها از سال 1964 و از بازيهاي المپيك توكيو آغاز شده است.
در خصوص پيشينه استارت و برگشت گفتني است كه استارت در ابتدا در آب انجام مي‌شد، بدين‌صورت كه شناگران در آب مي‌ايستادند و يا دراز مي‌كشيدند، اين شيوه تا زمان ساخت سكوهايي كه شيرجه به درون آب را ممكن گردانيد، ادامه يافته است.
استخر ، محل خصوصی است برای شنا ، شیرجه ، و واترپولو كه در اندازه های مختلف ساخته می شود. ولی ، استخرهایی كه در آنها مسابقات رسمی را برگزار می كنند باید دارای مشخصاتی معین باشد. این مشخصات از طرف فدراسیون بین المللی شنای آماتور ، كه آن را فینا (FINA ) می خوانند به شرح زیر تعیین شده است:
1. طول : 50 متر ؛ عرض: حداقل 21 متر
2. عمق : حداقل 80/ 1 متر
3. تعداد خطوط : 8 خط ( عرض هر خط 5/ 2 متر)
در استخرهایی كه ركوردگیری می كنند، دمای آب باید 22 تا 24 درجه سانتی گراد باشد.
لباس مخصوص شنا یك شلوار كوتاه و چسبیده به بدن است كه باید وزن آن بسیار كم باشد و آب را در خود نگاه ندارد. طبق مقررات بین المللی ، شلوار شنا هنگام مسابقات بین المللی و ركوردگیری ، باید از پارچه ای به رنگ تیره و به صورت یك تكه باشد. در حال حاضر لباس شناگران را از پوست كوسهها درست می كنند كه كل بدن را می پوشاند.
برای اینكه هنگام تدریس شنا موقعیت خوبی داشته باشید، ضروری است به مراحل سنی توجه داشته باشیم. مربی باید تلاش نماید در صورت امكان كلاس را به وضع ایده آل در آورد . برای رسیدن به این اهداف باید به تعداد شاگردان كلاس شنا توجه کرد . بر طبق اصول ایمنی نباید تعداد افراد كلاس از 15- 10 نفر بیشتر باشد. با در نظر گرفتن این ویژگی است كه مربی می تواند با یكایك شاگردان كار و تمرین نماید و اشتباهات فردی را اصلاح و ترمیم نماید.
قبل از آموزش انواع چهار گانه شنا (کرال سینه، کرال پشت، قورباغه، پروانه) مقدماتی به شرح زیر نیاز است:
كار آموز شناگر باید بیاموزد كه خود را مطمئن و متناسب در آب متعادل كرده و با اراده خود را به زیر آب كشیده و جهات مختلف را تشخیص دهد . او باید زمانی كه در آب غوطه وراست چشم هایش را باز نگهدارد . در ابتدا كار آموز به محض اینكه سرش را از آب بیرون آورد چشم هایش را تند تند دست می كشد این عمل نشان دهنده ترس زیاداست . با صبر و حوصله و تحمل زیاد می توان این ترس را از كار آموز گرفت . در نتیجه كارآموز باید یاد بگیرد كه چشم های خود را در مدت طولاتی تری در آب باز نگاهدارد و یا بهتر خود را در آب به حالت غوطه وری در آورد . بدین ترتیب كار آموز شناگر تجربه های لازم را برای پیشرفت در مراحل بعدی پیدا خواهد كرد . نكته : در هنگام فرو رفتن ساده در آب سر باید به تدریج زیر آب فرو رود . صورت باید روی آب قرار گیرد و عمل بازدم ( نفس را خالی كردن ) در زیر آب صورت گیرد .
