چکیده :جويدن ناخن عادتي خجالت‌آور، ناپسند و از لحاظ اجتماعي غيرقابل قبول است كه در كودكان شيوع بيشتري دارد و مي‌تواند باعث عوارضي مانند كوتاهي غيرعادي ناخن‌ها، التهاب و عفونت اطراف آن و آسيب به رفتار خود فرد شود. كارشناسان علل مختلفي براي جويدن ناخن مطرح مي‌كند. آنان معتقدند علت عمده آن، ناشي از ترس و اضطراب است. و روشي براي ابراز دلگيري‌ها و دلخوري‌ها باشد. هنگامي كه كودك نمي‌تواند خشم خود را در مقابل ناكامي‌ها و محروميت‌ها نشان دهد با جويدن ناخن آرامش موقتي پيدا مي‌كند. كه آثاري نظير افت تحصيلي و كاهش اعتماد به نفس همراه دارد و لازم است والدين مربيان مدرسه بيشتر به اين مسأله توجه كنند و به سادگي از كنار آن نگذرند. ما وقتي كه فرزندانمان مريض جسمي مي‌شوند براي سلامتي آنان تلاش مي‌كنيم اما وقتي عصبي مي‌شوند و پرخاشگري مي‌كنند و افسرده مي‌شوند و … بر آنان فشار مي‌اوريم و تحقيرشان مي‌كنيم. براي اين‌كه كودكي به اين اختلال رفتاري دچار نشود والدين بايد رابطه‌ي خوبي با يكديگر داشته باشند و محيطي آرام و بدون دغدغه براي فرزندان خود فراهم كنند.

مقدمه :

جویدن ناخن یکی از عادات کودکان است که والدین را بسیار ناراحت و کلافه می کند. تحقیقات نشان می دهد که تقریباً ۳۸ درصد کودکان ۶ تا ۴ ساله ناخن هایشان را می جوند.این عادت تا ۱۰ سالگی به اوج خود می رسد و در مواردی تا ۶۰ درصد کودکان افزایش می یابد. همچنین بیشترین میزان ناخن جویدن در پسران ۱۴- ۱۳ ساله است. ناخن جویدن در دختران حدود ۱۱ سالگی به بیشترین حد خود می رسد.انسان بعنوان یک موجود زیستی – روانی – اجتماعی در روند رشد و تحول خود با محرک ها و مسائل متفاوتی برخورد می کند و در برابر هر کدام از آن ها به واکنش و اتخاذ تصمیم ویژه ای می پردازد . گاهی به خاطر شدت محرک خارجی و محدودیت تجربه به پرخاشگری و رفتارهای ایذایی پرداخته و گاهی در برابر آن عقب نشینی کرده و با استفاده از مکانیزم های دفاعی به توجیه و دلیل تراشی رفتار خود می پردازد . در برخورد با افراد مختلف در محیط اجتماعی با شناسایی حالات عاطفی و گفت و گو با آنان می توان تا حدودی به شخصیت آنان پی برده و متوجه شد که فرد از چه مشکلی رنج می برد . یکی از مشکلات فراوان دوره ی کودکی و نوجوانی ناخن جویدن می باشد که در صدی از افراد را مبتلا ساخته و قدرت سازگاری را از آنان سلب نموده است .