اقدام پژوهی تغيير رفتارهای نامناسب دانش آموزان با روش تدریس
اقدام پژوهی درمورد رفتارهای نامطلوب دانش آموزان در کلاس
اقدام پژوهی تغيير رفتارهای نامناسب دانش آموزان سوم راهنمـایی
تجربیات مدون نظم و انضباط
بازي كاراته
پرديس شكيبا در جزيره اى دور افتاده متولد شد. از نياز به بودن و حيات استفاده كردند و هنرى رزمى را به يادگار گذاشتند. مى گويند استاد و پير اين رشته كه تمام تكنيك هاى آن را مى داند مى تواند بدون هيچ سلاحى از خود دفاع كند. او مى تواند با حركات دست و پا اجسام سختى را خرد كند يا با تيغه دست (Shuto) يك گاونر را بكشد! و ...
اما بخش اصل و هدف مهم در كاراته پرداختن به بعد روانى آن است. كاراته كا واقعى به حقيقت زندگى مى انديشد و با تواضع و فروتنى به تمرين توأم روحى و جسمى خود اقدام مى كند.
كاراته چيست؟
كلمه ژاپنى «كارا» به معنى خالى و «te» يعنى دست است اين هنر رزمى كه (karate-do) نام دارد به معناى روش استفاده از دستان خالى است و براساس اصول دفاع شخصى طراحى شده است.
نخستين بار كاراته در جزيره Okinawa توسط روستاييانى كه طبق قوانين حاكم اجازه استفاده از سلاح (براى دفاع از خود) را نداشتند شكل گرفت و متولد شد. آن ها با الهام از هنر جنگى قديمى در چين توانستند شيوه اى جديد به وجود آورند و به عوض در دست گرفتن اسلحه از دست ها و پاهايشان استفاده كردند.
كم كم با عدم نياز به استفاده از اين روش براى دفاع از خود، اين وسيله دفاعى تبديل به يك «هنر» شد و آن را هنر يا ورزش رزمى ناميدند و به گوشه گوشه جهان رسيد و در حال حاضر چندين سبك مهم كاراته در دنيا اجرا مى شود.
چشم انداز تاريخى كاراته
«Okinawa» زادگاه يا محل تولد كاراته يكى از چندين جزاير كوچك جنوب ژاپن است كه به خاطر وضعيت و موقعيت جغرافيايى بسيار خوب و مناسبش ارتباط فرهنگى و تجارى زيادى با چين و ژاپن براى قرن ها داشته است. به همين خاطر عرصه مبادلات بين مردم اين جزاير با كشورهاى همسايه از تبادل كالا و خدمات فراتر رفت و حتى شيوه هاى تدافعى و رزمى نيز انتقال يافت. به جهت تأثير دائمى ملوانان و تجار چينى جنگ هاى داخلى در اين جزيره تحت تأثير (Chan Fa) يا روش استفاده از مشت در نبردها ( كه در چين متداول بود) قرار گرفت.
همانطور كه ذكر شد وضعيت استراتژيك خاص اين منطقه باعث شد كه چينى ها و ژاپنى ها بارها به Okinawa هجوم برند تا از اين جزيره به عنوان پايگاه سياسى نظامى خود استفاده كنند و جاى تعجب نيست اگر در چنين شرايطى اين مردم به دنبال راهى براى دفاع از خود بوده باشند بدون داشتن سلاح و براساس قوانينى كه به آن ها اجازه استفاده از اسلحه را نمى داد شروع به استفاده از شيوه هاى دفاعى به كمك بخش هاى مختلف بدن و با دستان خالى و پاهاى برهنه كردند.
در شروع اين هنر به طور مخفيانه آموزش داده مى شد و از آن جايى كه بيشتر اين آموزش ها در شب انجام مى شد. شاگردان با لباس خواب بر سر تمرينات حاضر مى شدند و همان لباس خواب ها با تغييراتى به شكل لباس هاى كنونى يا (gi) امروزى درآمد.
در طى سال ها و با گذر زمان ممنوعى آموزش كاراته كمتر شد و گسترش يافت تا اينكه در سال ۱۹۰۲ به طور رسمى مبارزه با استفاده از اصول كاراته به نمايش گذاشته شد و از آن جا بود كه كاراته به ميان جوانان ژاپنى راه يافت و با استقبال شديدى كه در اين كشور از آن شد در سال ۱۹۴۸ انجمن كاراته ژاپن را تأسيس كردند. (JKA) و با شكل گيرى اين انجمن رسمى بود كه كاراته در سرتاسر جهان با سرعت بيشترى گسترش پيدا كرد.
دلايل تغيير نام كاراته
۱- در درجه اول مى خواستند هيچ ريشه اى از فرهنگ و اصول چين در اين رشته ورزشى بر جاى نماند چرا كه تأثيرات شديد نفوذ چين را در آن حس مى كردند. پس بهتر بود كه از كلمه اى جديد استفاده شود.
۲- اين نام نزديكى بيشترى به فلسفه Zen كه معتقد به تفكر و رياضت بود داشت.
۳- در ضمن اين كه از نظر لغوى كلمه اى مناسب و مترادف با اين شيوه دفاعى بود (استفاده از دستان خالى)
كاراته و هندوستان
با اشاره به برخى نوشته ها و مدارك برجاى مانده از قرن ششم بعد از ميلاد عده اى معتقدند يك راهب هندى به نام (Daruma) از هندوستان به چين سفر كرد تا به پادشاه سلسله Liang اصول Zen بودايى ها را آموزش دهد. او براى تحمل اين سفر سخت و دشوار نياز به تقويت روحى و جسمى خود داشت كه بعدها از اين جهت شهرت يافت. پس از اتمام آموزش و انجام كار خود او در چين ماند و به راهب هاى چينى آموزش اصول بودايى را داد.
گرچه شباهت هاى زيادى بين هنر رزمى هند و چين وجود دارد اما شواهد و مدارك محكمى مبنى بر اينكه اين روش از هندى ها به مردم چين رسيده باشد وجود ندارد. در ضمن اينكه برخى از متون چينى نشان مى دهد اصولى از اين شيوه رزمى پيش از سفر راهب هندى به چين در ميان نوشته هاى آن ها به چشم مى خورد.
رنگ كمربندها و كاراته
در شروع اين ورزش مفهوم و تصورى تحت عنوان رنگ كمربند وجود نداشت و مى توان گفت كمربند و رنگ هاى مختلف آن پس از استفاده از لباس كاراته (gi) به وجود آمد. در آغاز براى شاگردان كمربند سفيد در نظر گرفتند. اما كمربند شاگردان با ادامه تمرينات و بردبارى آنها در اين رشته كثيف و كثيف تر مى شد و اين گونه شد كه تصميم گرفتند براى نشان دادن تداوم تمرينات و بالا رفتن سطح مهارت كمربندها را تيره تر كنند. تا اينكه به رنگ سياه عنوان حداكثر تلاش و موفقيت را دادند و شخص تازه كار را با كمربند سفيد و بالاترين حد شاگردى با كمربند سياه به نمايش گذاشتند و براى حد وسط رنگ سبز در نظر گرفته شد.
خم شدن ۲ حريف قبل از مبارزه:
در مبارزات ورزشى مختلف ژست ها و تغييرات بدنى خاصى پيش از شروع مبارزه از طرف ورزشكاران انجام مى شود. براى نمونه در مسابقات مشت زنى يا بوكس ورزشكاران دستكش هاى يكديگر را لمس مى كنند يا شمشيربازان تيغه شمشيرها را اندكى به هم مى مالند و در كاراته نيز با خم شدن در جلو يكديگر نوعى تواضع را به نمايش مى گذارند و علاوه بر اصول صرف و خشك ورزشى، پندهاى اخلاقى اين رشته كه منش صحيح، صميميت، تلاش، ادب و خويشتندارى است را هم به تصوير مى كشند.
آيا مى دانيد كه:
۱- ۷-۳ سال طول مى كشد تا به كمربند سياه برسيد.
۲- براى پرداختن به اين ورزش هرگز آنقدر پير و مسن نيستيد كه امكان شروع و يا ادامه را نداشته باشيد.
۳- كاراته باعث كم شدن استرس و افزايش اعتماد به نفس مى شود.
قدرت و چالاكى را به طور همزمان بالا مى برد.
كاراته يك نوع مبارزه ژاپني است كه در آن از دست و پا براي وارد كردن ضربات پر قدرت مشت و لگد استفاده مي شود . از طرفي كاراته هم يك ورزش رزمي جهت بشاش كردن و هم ارائه دهنده ي يك تصوير از تمرين هاي ذهني مي باشد.
كلمه ((كاراته )) به معني دست خالي مي باشد و فردي كه تمرينات كاراته را انجام مي دهد كاراته كا ناميده مي شود
