این فایل در سایت های دیگر با قیمت های بالاتری به فروش می رسد.

فایل ورد قابل ویرایش

نقش همسران، خانواده و ارتباطات در اعتلاي سلامت فردي
واژگان كليدي
خانواده، همسر، ارتباط، سلامت
مقدمه
خانواده هاي شاد همه مثل هم شاد هستند.
هر خانواده نا شادي به طريقه خود ناشاد است.
لئوتولستوي (آنا كارينا)

چرا بعضي افراد در برابر ناملايمات زندگي خم مي‌شوند,‌ در حاليكه بعضي ديگر با موفقيت، مصائب و مشكلات را پشت سر مي‌گذارند؟ چرا بعضي افراد براي بيمار شدن، مستعدتر هستند؟ چرا بعضي از بيماران كاملتر و بهتر از ديگران بهبود مي يابند؟
ميزان حمايت از “شبكه اجتماعي فردي” در افراد, متغّير بسيار مهمي در مقابله با فشارهاي رواني است.

افرادي كه ارتباطات فعال و صميمي با ديگران دارند اوضاع بهتري دارند. ارتباطات سالم, با اهميت و پايدار خانوادگي يا دوستانه براي فرد ايجاد سلامتي ميكند. برعكس افراد با ارتباطات ضعيف, ناپايدار و يا شكست خورده استعداد بيشتري براي ابتلا به بيماريهاي فيزيكي و رواني دارند. به اين دليل, پزشكان بايستي حمايت اجتماعي هر بيمار را در بيمارشناسي در نظر بگيرند.

پزشكان ميتوانند به بيماران كمك كنند تا از روابط خود براي پيشگيري از بيماري, مبارزه با بيماري‌اي كه هم‌اكنون وجود دارد و پيروز شدن بر بيماري، كمك و قدرت بگيرند. نوع ارتباطات انسان عميقاً بر او تاثيرگذار است و نديده گرفتن اين ارتباطات شناخت پزشك را نسبت به بيماري بسيار محدود ميكند
حمايت اجتماعي
در حمايت اجتماعي چه چيزي نهفته است؟ حمايت اجتماعي اينگونه تعريف شده است: وجود ديگران يا وجود امكانات بوسيله آنان, قبل, به هنگام و بعد از واقعه اي كه ايجادكننده فشار رواني است. بنابراين, حمايت اجتماعي شامل كمك و آرامشي است كه كسي از يك رابطه پايدار و مداوم با يك نفر و يا يك گروه مي‌گيرد. اين حمايت ميتواند مادي مانند پول يا غذا يا غيرمادي مانند محبت, مقبوليت و تشويق باشد.

سيستم هاي حمايتي, منابع ارتباطي هستند كه يك نفر ميتواند داشته باشد تا در تضاد, بيماري و فشار رواني به او كمك كنند. يا در نظر گرفتن وضعيت خانواده و شبكه اجتماعي يك فرد, منابع ارتباطي مي‌تواند شامل همسر, والدين‌, برادرها وخواهرها و همسران آنها پزشك يا روانپزشك, همسايه ها، همكاران, دوستان, هم‌باشگاهي ها, مسجد و كليسا و روابط مذهبي و يك شخصيت روحاني باشد. درجه و ميزان كمك اين رابطه ها به سه عامل زير بستگي دارد: 
۱ ـ تعداد افراد حمايتگر (همسر و خواهران و برادران و …)
۲ ـ حضور افراد حمايتگر و يا دسترسي داشتن به آنها (از طريق ملاقات هاي شخصي, تلفن و يا نامه نگاري)
۳ ـ مقدار رضايت بدست آمده از شخص حمايتگر (كيفيت رابطه)

مسلئه مشخص اين است كه اداراك شخصي از دراختيار بودن حمايت اجتماعي و رضايتي كه فرد از ارتباط با آنها بدست مي‌آورد ميتواند سدي در مقابل ضربه بيماري و يا فشار رواني باشد.
مراقبتها و ارتباطات عاطفي ايجاد شده توسط حمايتهاي اجتماعي در سلامتي و طولاني شدن عمر مي‌توانند بسيار مؤثر باشند. يك مطالعه درازمدت آينده نگر در مورد طول عمر كه در آلامداي كاليفرنيا (ALAMEDA, CALIF) انجام گرفت به اين نتيجه رسيده كه در افرادي كه كمترين ارتباطات اجتماعي را دارند, مرگ و مير ناشي از كم خوني عضلاني قلب دو تا سه برابر بيشتر از افرادي است كه بيشترين روابط را دارند. وضعيت اين افراد در يك دوران پنج تا نه سال مورد مطالعه و بررسي بوده است.

همين تحقيق متوجه شد كه جدايي و شكست در ارتباطات اجتماعي در اين نه سال بين افراد مزبور ريسك پذيري مرگ و مير ناشي از كم خوني عضلاني قلب را افزايش داده است. همچنين تحقيق به اين نتيجه رسيد كه ارتباطات زيادتر رابطه بين افزايش فشار خون و ريسك مرگ و مير ناشي از كم خوني عضلاني قلب را تعديل ميكند. در فنلاند شرقي نيز نتايج كاملا مشابهي از يك تحقيق بدست آمده است.
چطور ميتوانيم رابطه بين روند بيمار شدن و روابط شخصي را توجيه كنيم؟

وجود يا نبود حمايت اجتماعي به ظهور يك وضعيت رواني كه تغييرات فيزيكي و جسماني، پي‌آمد آن است كمك ميكند و در حقيقت موجب تغيير عوامل ريسك استاندارد فرد ميشود. احساس بي پناهي, افسردگي و قادر نبودن به اظهار عواطف به وابسته يا وابستگان نزديك با سرعت گسترش بيماري ارتباط مستقيم دارد. عدم توانايي در مقابله موفق با وقايع ايجاد كننده پريشاني رواني مي‌تواند با تغييرات در سلول هاي عصبي پيام رسان در مركز سيستم عصبي و تغييرات دوره اي هورموني همراه باشد. اين تغييرات مستقيم يا غيرمستقيم فعاليت هاي ايمني و مكانيسم هاي مقابله با بيماريها را در بدن به مخاطره مي‌اندازد.

مدل هاي مختلفي ميتواند رابطه بين فشار رواني, ارتباط اجتماعي و سلامتي را توجيه و تفسير نمايد. مدل ارتباط مستقيم مي‌گويد شخصي كه شبكه حمايتي بسيار خوبي دارد سلامتي فيزيكي و رواني بهتري از شخص فاقد اين حمايت ها دارد, همانطوركه در تحقيقات استان آلامدا به آن پرداخته شد. در مقابل در مدل ارتباط غيرمستقيم فرض بر اين نيست كه شبكه حمايت اجتماعي مستقيماً از بيماري جلوگيري مي‌كند بلكه حمايت اجتماعي سد يا عاملي است كه بر بيماري اثر ميگذارد, همانطور كه در بعضي از تحقيقات در مورد سرطان نشان داده شده است. شخصي كه با يك واقعه اي در زندگي مواجه مي‌شود كه فشار رواني برايش ايجاد كرده و يا بيمار شده است, چنانچه بتواند براي خود منابع حمايتي قوي ايجاد نمايد, امكان اثرات منفي فشار رواني بيماري را كاهش خواهد داد.