مراحل اوليه ايجاد امنيت  در شبکه
شبکه های کامپيوتری زير ساخت لازم برای عرضه اطلاعات در يک سازمان را فراهم می نمايند . بموازات رشد و گسترش تکنولوژی اطلاعات، مقوله امنيت در شبکه های کامپيوتری ، بطور چشمگيری  مورد توجه قرار گرفته و همه روزه بر تعداد افرادی که علاقه مند به آشنائی با اصول سيستم های امنيتی در اين زمينه می باشند ، افزوده می گردد . در اين مقاله ، پيشنهاداتی در رابطه با ايجاد يک محيط ايمن در شبکه ، ارائه می گردد .
سياست امنيتی
يک سياست امنيتی، اعلاميه ای رسمی مشتمل بر مجموعه ای از قوانين است که می بايست توسط افراديکه به يک تکنولوژی سازمان و يا سرمايه های اطلاعاتی دستيابی دارند،  رعايت و به آن پايبند باشند . بمنظور تحقق اهداف امنيتی ، می بايست سياست های تدوين شده  در رابطه با تمام کاربران ، مديران شبکه و مديران عملياتی سازمان، اعمال  گردد . اهداف مورد نظر عموما با تاکيد بر گزينه های اساسی زير مشخص  می گردند .

" سرويس های عرضه شده  در مقابل امنيت ارائه شده ، استفاده ساده در مقابل امنيت  و هزينه ايمن سازی در مقابل ريسک از دست دادن اطلاعات " 

مهمترين هدف يک سياست امنيتی ، دادن آگاهی لازم به کاربران،  مديران شبکه و مديران عملياتی يک سازمان در رابطه با امکانات و تجهيزات لازم ، بمنظور حفظ و صيانت از تکنولوژی و سرمايه های اطلاعاتی است . سياست امنيتی ، می بايست مکانيزم و راهکارهای مربوطه را با تاکيد بر امکانات موجود تبين نمايد . از ديگر اهداف يک سياست امنيتی ،  ارائه يک خط اصولی برای  پيکربندی و مميزی سيستم های کامپيوتری و شبکه ها ،  بمنظور تبعيت از سياست ها است . يک سياست امنيتی مناسب و موثر ، می بايست رضايت و حمايت تمام پرسنل موجود در يک سازمان را بدنبال داشته باشد .
يک سياست امنيتی خوب دارای ويژگی های زير است :

• امکان  پياده سازی عملی آن بکمک روش های متعددی نظير رويه های مديريتی،  وجود داشته باشد .
• امکان تقويت آن توسط ابزارهای امنيتی ويا  دستورات مديريتی  در موارديکه پيشگيری واقعی از لحاظ فنی امکان پذير نيست ، وجود داشته باشد .
• محدوده مسئوليت  کاربران ، مديران شبکه  و مديران عملياتی بصورت  شفاف مشخص گردد . 

• پس از استقرار، قابليت برقرای ارتباط با منابع متفاوت انسانی را دارا باشد . ( يک بار گفتن و همواره در گوش داشتن )
• دارای انعطاف لازم بمنظور برخورد با  تغييرات درشبکه  باشد .(  سياست های تدوين شده ،  نمونه ای بارز از مستندات زنده تلقی می گردنند . )

سيستم های  عامل و برنامه های کاربردی : نسخه ها و بهنگام سازی
در صورت امکان، می بايست از آخرين نسخه  سيستم های عامل و برنامه های کاربردی بر روی تمامی کامپيوترهای  موجود در شبکه ( سرويس گيرنده ، سرويس دهنده ، سوئيچ، روتر، فايروال و سيستم های تشخيص مزاحمين ) استفاده شود . سيستم های عامل و برنامه های کاربردی می بايست بهنگام بوده و همواره از آخرين امکانات موجود بهنگام سازی ( patches , service pack , hotfixes) استفاده گردد . در اين راستا می بايست حساسيت بيشتری نسبت به برنامه های آسيب پذير که زمينه لازم برای متجاوزان اطلاعاتی را فراهم می نمايند ، وجود داشته باشد  .
برنامه های  : IIS ,OutLook , Internet Explorer , BIND و sendmail  بدليل وجود نقاط آسيب پذير می بايست مورد توجه جدی قرار گيرند . متجاوزان اطلاعاتی ،  بدفعات از نقاط آسيب پذير برنامه های فوق برای خواسته های خود استفاده کرده اند .

شناخت شبکه موجود
بمنظور پياده سازی و پشتيبانی سيستم امنيتی ، لازم است ليستی از تمام دستگاههای  سخت افزاری و برنامه های نصب شده ، تهيه گردد . آگاهی از برنامه هائی که بصورت پيش فرض نصب شده اند،  نيز دارای اهميت خاص خود است ( مثلا" برنامه IIS بصورت پيش فرض توسط SMS و يا سرويس دهنده SQL در شبکه های مبتنی بر ويندوز نصب می گردد ) . فهرست برداری از سرويس هائی که بر روی شبکه در حا ل اچراء می باشند، زمينه را برای پيمايش و تشخيص مسائل مربوطه ،  هموار خواهد کرد .